ČAČAK – Meštane sela Ježevica podno planine Jelice, a u blizini istoimenog manastira iznenadila je nezvana, ali ljupka gošća koja je veoma brzo pobrala sve simpatije i postala miljenica. Prvo su začuli oštar pisak, a nedugo potom i ugledali mladunče vidre. Ono što je bilo iznenađenje jeste njena pitoma priroda.
– U blizini manastira Ježevica postoji i jedan ugostiteljski objekat i naša komšinica Danijela ju je prva ugledala. Bila je kod nje u kafani, a onda ju je ona odnela i ispustila u reku jer je to njeno prirodno stanište. Međutim, iznenađenju nije bilo kraja jer se vidrica vratila sledeće jutro i tu je spavala sedam dana, šetala po pločicama. Bila je jako pitoma, svi su je mazili, kaže za RINU meštanka Nataša Vujašević.
Nakon što se u blizini naseljenog mesta pojavilo mladunče, stanovnici koji žive u Ježevici potvrdili su da su viđali i roditelje ove mlade vidre u blizini reke koja je bogata ribom i račićima čime se ove hitre životinje najradije hrane. Ipak, nakon sušnog perioda povukle su se na višu nadmorsku visinu jer je vodostaj veći, a samim tim ima i više hrane za njih.
– To da na Jelici žive vidre samo je još jedan pokazatelj da će ova naša predivna planina sa pravom biti zaštićena kao predeo izuzetnih odlika. Vidra je ugrožena i strogo zaštićena vrsta u Srbiji, i svaki sačuvan ili spasen primerak je nemerljiv. Zna se da vidre nastanjaju samo čiste reke, a naša je upravo takva. Osim vidri, ovde se mogu videti i veoma retki primerci kornjača i leptira, priča Nataša.
Planina Jelica čini prirodnu granicu između Dragačeva i čačanske kotline u severozapadnom delu, gde prelazi u Ovčar planinu, a u jugoistočnom delu se nadovezuje na područje Pekčanice. Zahvaljujući svom relativno izolovanom položaju, područje koje se predlaže za zaštitu spada u zone očuvane prirode i specifičan je sklop biološke, geološke i predeone raznovrsnosti i kulturno-istorijskog nasleđa.
(Pančevac/Rina)
